BEOGRAD – „Mi, Srbi, nemamo prečeg posla nego da popišemo svoje žrtve u 20 veku. Jedini smo narod u Evropi koji ovaj posao nije uradio. Moramo da popišemo poginule, po imenu i prezimenu, da obeležimo sva srpska stratišta na teritoriji bivše SFRJ, po logorima drugih zemalja gde su Srbi odvođeni… da utvrdimo ko je sve, decenijama, onemogućavao da se srpske žrtve znaju.“ Ovako govori dr Životije Đorđević (94), najstariji istraživač zločina nad Srbima, za koga kažu da je istražio, proučio i analizirao svu dostupnu građu o stradanju srpskog naroda u 20. veku. Intervju Životija Đorđevića za „Večernje novosti“ prenosimo u celosti.
Đorđević se NDH-azijom, Drugim svetskim ratom i poratnim stradanjima svog naroda bavi punih 75 godina. U nekadašnjoj, zajedničkoj državi važio je za najoštrijeg polemičara i protivnika revizije istorije, odnosno umanjenja srpskih žrtava. Đorđević ponavlja da su u Drugom svetskom ratu ukupni demografski gubici Srba iznosili 1.820.000 ljudi. Ubijeno je njih 1.607.000, 57.000 ih je proterano, a 156.000 srpske dece nije rođeno. U odnosu na druge narode u SFRJ, Srbi su, kazuje dr Đorđević, činili 90 odsto žrtava.
Kako danas gledate na 75 godina obeležavanja Jasenovca u Hrvatskoj?
– Ponovo nema odgovora na pitanje zašto su se partizanske jedinice u Jasenovcu pojavile tek početkom maja, 10 dana pošto su ustaše 22. aprila 1945. napustile logor. U to vreme Titova vojska je imala 57 divizija. Nemci su se povukli iz Srbije 1944, a više od šest meseci Jasenovac je radio punom parom. Za tih šest meseci i ustaški oficiri preobučeni u partizane vodili su u juriše srpsku mladež na Sremskom frontu. Nema odgovora ni na pitanje zašto čuveni partizanski avioni „kukuruzari“ (Il-2)
nisu sa Sremskog fronta doletali do Jasenovca da makar mitraljiraju ustaške straže.
Vi, čini se, imate odgovore na ovakve istorijske nedoumice?
– Jedan od takvih odgovora je, recimo, Titovo uputstvo opunomoćenim predstavnicima Vrhovnog štaba od 2. jula 1943. da se svim hrvatskim vojnicima koji se predaju garantuje bezbednost, da im se priznaju činovi stečeni u formacijama u kojima su bili, pa, zatim, omogući napredovanje i da se takvi upotrebe protiv četnika u istočnoj Bosni. Do 6. aprila 1944. oko 80.000 NDH vojnika je prešlo u partizanske redove. (Pravda)